Robert Long..... Jezus redt, redt Jezus uit de goot!

Een hele scherpe, kritische tekst in het lied van Robert Long, Jezus redt!
Maar..... in de laatste zin schuilt veel waarheid, voor wie er gevoelig voor is.

Het is als met de aforismen van Nietzsche. Eerst schopt hij tegen vele heilige huisjes aan, om uiteindelijk dusdanig te eindigen, dat hij je op het andere been zet.

Ik voeg er verder niets aan toe, behalve:
Goede kerstdagen gewenst en
sterkte voor de mensen, die het helemaal niet zo gemakkelijk hebben deze dagen!

Robert Long - Jezus Redt

Couplet 1:
Toen 't christendom op aarde kwam en ieder mens het recht ontnam om zo te leven als hij dacht dat goed was.
En heel de aardkorst dik bevlekt met bloed was.
Werd het meteen de hoogste tijd dat heidenen na zware strijd door legers door de kerk geleid van hun cultuur werden bevrijd!

Couplet 2:
Dat hield men eeuwen lang in stand vol liefde werd de rechterhand van dieven, slaven, kinderen en vrouwen. Als zij één misstap deden afgehouwen!
Men zorgde voor een schuldcomplex wanneer je rondliep met iets geks of je te buiten ging aan seks je stond al snel bekend als heks!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen opgelet! Jezus redt! Jezus redt! Enkel door 't gebed!

Couplet 3:
Soms wordt een land vol hongersnood bezocht door weer zo'n vrome kloot, die steeds dezelfde ouwe kool komt stoven.
En roept vanuit zijn draagstoel: 'Blijft geloven!'
Die zegenend naar mensen zwaait, voor ieder lijk zijn hoofd omdraait, elk argument van tafel maait en steeds opnieuw de mensen paait!

Couplet 4:
Al jaren gaan er stemmen op voor pil en voor geboortenstop, maar Rome weigert steeds om te beperken.
Dat zou de zedeloosheid maar versterken!
Elk recht wordt u nog steeds betwist en seks blijf steeds de anti-christ hij die door zijn orgaan slechts pist heeft steeds voor duizenden beslist!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen opgelet! Jezus redt! Jezus redt! Enkel door 't gebed!

Couplet 5:
Maar kijk men is veranderd want rooms-katholiek en protestant begonnen toch hun grip al te verliezen. 
Men moest dus wel een and're koers gaan kiezen!
Men was geweldig in zijn sas want wat ontdekte men al ras toen men nog eens de bijbel las dat Jezus ook een hippie was!

Couplet 6:
De wereld kraakt aan alle kant en grote delen staan in brand, je zou dus zeggen: 'Helpt het onheil weren, gehuichel moesten wij de rug toekeren.
Maar niets daarvan vergeet het maar! 't Is Boeddha hier, Jehova daar, men draaft getuigend door elkaar en heeft de oplossing al klaar!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen opgelet! Jezus redt! Jezus redt! Enkel door 't gebed!

Het is maar al te waar helaas: de paus, de kerstman, sinterklaas, zij zijn al eeuwen lang de baas en eeuwen lang al even dwaas!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen uit de dood! Jezus! Redt Jezus! Redt Jezus uit de goot!

Hallo..... Is daar iemand???

Hoe bescherm je je tegen hen, die het ogenschijnlijk goed met je voor hebben?

Af en toe reageer ik op de site van Inge Bosscha: dogmavrij .
Zo ook deze week, waarin zij een interview had geplaatst met Marlene Winell, over RTS, ofwel, Religieus Trauma syndroom.
Dit artikel raakte me.
Mensen die zijn opgegroeid binnen een dogmatisch religieus gezin en er op latere leeftijd uitstappen, vertonen vaak dusdanige symptomen, die enigszins te vergelijken zijn met PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom).
Niet iedereen schaart zich achter de diagnose RTS. Commentaren als: opnieuw een stempel voor weer wat nieuws, wat bedacht is, is gauw genoeg gegeven.
Maar als ervaringsdeskundige weet ik, terwijl ik in een niet- christelijk gezin ben opgegroeid, dat dogmatisch geloof, je een enorme schade kan toebrengen. Vooral, als daar in mijn geval, misbruik heeft plaatsgevonden.
Het duurt jaren, om deze indoctrinaties, deze verslaving, te verwerken. Aan jezelf toegeven, dat je in iets geloofd hebt, wat wanen zijn, dat je jezelf hebt uitgeleverd, dat er van je eigen identiteit (bijna) niets meer over is.
Bij dat proces van ontslaving, had ik graag hulp gehad. In Nederland was die er destijds niet te vinden. Ik kwam bij een vrouw terecht in Duitsland, die kennis had over sekten en sekteverlaters (als dit woord tenminste bestaat). Maar uiteindelijk bleek zij een vertegenwoordigster te zijn van de katholieke kerk. Ik haakte af!
Een dominee van een bekende radio/tv omroep, heb ik een aantal jaar geleden benaderd en heb in een brief mijn ervaringen rond geloof verteld. Zijn reactie: "Uw brief is een krachtige oproep tot handelen. Ik ga er binnen mijn team over praten". Om daarna maanden niets te horen. Uiteindelijk sleepte dit twee jaar voort, zonder dat er werkelijk iets gebeurde. Zijn laatste reactie was, dat ik zelf, van binnen uit, in die kerk, er iets aan moest doen.
Terwijl ik dit hier nu plaats, stijgt opnieuw de verontwaardiging in me! Juist niet meer terug naar die kerk..... en iets veranderen in zo'n bolwerk? Zodra ik deze type kerk binnenstap, word ik met argwaan bekeken, zal mijn zonden moeten bekennen, want ik ben in de handen van de duivel gevallen!
Wederom een slechte ervaring met een vertegenwoordiger van een kerk. Iemand die speciaal was aangesteld voor pastorale zorg!
Hoe durft men?!!!

Op een gegeven moment werd door de overheid het telefonische meldpunt Sektesignaal in het leven geroepen.
Ook hier heb ik contact mee opgenomen om mee te delen, dat ik mijn ervaringen op schrift heb gesteld en ik verzocht hen, of iemand bereid kon zijn, mijn manuscript te willen lezen. Na een paar weken wachten, kreeg ik bericht, dat zij het te druk hadden en verwezen mij naar één van de door de overheid erkende hulpverleners rond sekten.
Met drie adressen heb ik contact opgenomen:

De eerste, een psycholoog en tevens vertegenwoordiger van de antroposofie, vroeg €100,00 voor het lezen van mijn verhaal. Na een paar keer slikken heb ik hem dit betaald en een gesprek gehad.
Conclusie: Ik kreeg uitsluitend kritiek, hoorde geen enkele be- of aanmoediging of waardering.
Integendeel, ik moest zelfs vragen om mijn manuscript weer mee te krijgen.
Ik ben met opgeheven hoofd vertrokken!

Toen nummer twee, mensen die een website hanteren en waarschuwen voor de manipulatie binnen groeperingen.
Ik heb hen geschreven, dat ik met een blog was begonnen en dat mijn boek bijna gereed was.
Na drie weken had ik nog niets gehoord, waarna ik opnieuw hen herinnerde aan mijn mail. Daarop kreeg ik een zwak excuus, het was op de achtergrond geraakt, maar mij werd bij deze succes gewenst.
Ik kon slechts reageren met: "Ik ben met stomheid geslagen!".

Nummer drie: Een vrouw die sekte - en loverboy slachtoffers begeleid, voor €80,00 per uur.
Ik heb haar geschreven, dat ik haar op de hoogte wil brengen van mijn boek en dat juist de combinatie van haar hulpverlening, in mijn verhaal aan de orde komt.
Na een paar weken kreeg ik een mail terug van haar "zaakwaarnemer"(praktijk-management): "Mevrouw had met belangstelling mijn email gelezen, maar helaas heeft zij het nu zo druk, dat zij geen tijd heeft aandacht mijn boek kan geven. Wel wenst zij U veel succes!".

Einde sektehulpverleners!

Zo, dit staat!!!

En nog steeds sta ik overeind!

Nog steeds ben ik niet verbitterd geraakt, of depressief of ergere varianten.

Ik ben er nog en ik leef!

Maar hoe is het mogelijk?!

Een ex-slachtoffer, die NIET gehoord MAG worden???!!!

Kan het zijn, omdat ik niet eerst hun hulpverleningstraject heb gevolgd en op eigen kracht, mijzelf heb kunnen bevrijden van de verslaving aan dogma's?

Arme mensen, die ten prooi zijn gevallen aan vals geloof en/of hun vertegenwoordigers.

Wat een "betrokken" hulp valt hen ten deel!

Hoe heb ik het geklaard? Want het ligt achter me.

In één van de volgende artikelen komt dat aan de orde.

Eerst moest dit van mijn hart!

Leefse

Aaltje!

P.S. Dit zijn de gevolgen van de weigering om de wet op de godsdienstvrijheid ter discussie te stellen!

Sinterklaas en God.....

Kort geleden kwam ik het liedbundeltje tegen, dat ik vroeger als kind mee had genomen naar de zondagsschool.

Ik keer ernaar, nam het in mijn handen en was meteen even terug in die tijd.

Zondagsschool: - Vroeg opstaan en nog snel het liedje uit mijn hoofd leren dat was opgegeven.                            

                            - In een lokaaltje zitten met andere kinderen en zingen.

                            - Een aardige juffrouw die spannende verhalen vertelde.

                            - Naar huis huppelen, want ik had weer wat geleerd en zat nog helemaal in de sfeer.                                   

Wat was die sfeer: bij gevaren in het leven was er altijd de goede God, de goede Vader. Als je naar Hem luisterde, goed je best deed, lief was, dan hield deze goede Vader van je!

Het was mijn voorstellingswereld, mijn beeld dat ik van God maakte, van de bijbel. Een kind van 6 jaar leeft in een wereld, waarin fantasie en werkelijkheid door elkaar kunnen lopen.

Sinterklaas bestaat, die kun je toch aanraken? En de pepernoten vliegen ineens door de opening van de deur en komen toch echt van Zwarte Piet uit Spanje.

Koning David en Jonas in de walvis en Daniël in de leeuwenkuil zijn net zo reëel als Sinterklaas. Want ik leefde mee in die verhalen, zag het voor me en gelukkig, altijd was er weer God. Streng, maar Hij zorgde wel voor je, mits je niet zo ongehoorzaam was als b.v. koning Saul, daar liep het slecht mee af: hij luisterde NIET naar God.

Nee, als kind begreep ik: God is er, ver, ver weg. Je zag Hem niet, maar Hij was er en zag mij WEL.

Mijn leven was niet zo onbezorgd. Een gezin dat niets met de kerk en geloof had, maar waar wij als kinderen wel een strenge opvoeding kregen.

We moesten gehoorzaam zijn, aan allerlei eisen voldoen en praten werd te weinig gedaan. Nee, dat voelde als kind niet als een veilige haven.

Wat was ik dan ook dankbaar dat deze God er was.

Goed, ik kwam erachter dat Sinterklaas niet echt bestond en net als de Pieten, aangekleedde mannen en vrouwen waren, die tijdelijk een rol speelden. Terwijl ik toch in deze Sinterklaas geloofd had, maakte mij dat niet aan het twijfelen rondom God. Dat grapje konden ze toch niet maken met dit onzichtbare wezen in de wolken?

De vriendelijke zondagsschool juf maakte plaats voor een ietwat afstandelijke dominee op de openbare lagere school, die eveneens verhalen uit de bijbel vertelde.

De verhalen waren nu minder spannend maar het ontzag voor God werd er niet minder om. Sterker, deze God speelde voortdurend een rol in je leven en kon er voor zorgen, dat je een goed mens werd of slecht bleef.

Ik geloofde in deze God, de Vader. 

Want zonder God leven, was een riskante zaak. Vooral als er ook nog bij verteld werd, hoe het in het hiernamaals er voor je uit kon zien. Brrrr..... de eeuwige hel.

Tja..... de hersentjes van een opgroeiend kind kunnen op volle toeren draaien en conclusies trekken, die irreëel leken, maar reëel waren, voor mij althans.

En ik denk dat veel meer mensen zich hierin kunnen herkennen. 

Maar wat gebeurt er met deze herinneringen. Hoe krijgen deze verhalen in het volwassen leven een plek? Blijft deze goddelijke sprookjeswereld een realiteit? Zodat fantasieën en kinderlijke belevingen, heel sluipend als dogma's worden verankerd in het denken? Dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen God's voorstellingen maken en je eigen verstand gebruiken? Zijn we er ons ten volle van bewust, hoe deze ingesleten denkpatronen ontstaan? Dringt het voldoende tot ons door, waar de basis van ons geloven op gestoeld is?
Of is het misschien zoals Adriaan van Dis al lang geleden opmerkte, dat er zo schrikbarend veel onvolwassenheid is onder de mensen. Want daar doet het wel aan denken, wanneer we om ons heen zien, dat voor tevelen geldt, dat wat een gezagdrager uitspreekt, voor waar wordt genomen.

Ik heb zelf een enorme "bekering" doorgemaakt, door mijn kinderlijke voorstelling van God, die ik als volwassene zijnde, een tijd lang, als dogma's had aangenomen en uiteindelijk na een lang proces en het kunnen loslaten, van christelijke indoctrinaties, die er ook in het "gewone" leven, in de maatschappij, volop aanwezig zijn, weer uit ben gekomen bij: mijzelf, als mens!

Leefse
Aaltje!