vrijdag 8 april 2016

Sechzehneichen!



Op de Duitse tv zag ik een tijdje geleden een film met de titel: Sechzehneichen.
Een beetje een raadselachtige titel, maar het maakte me nieuwsgierig en het bleek een voor mij interessante film te zijn.
Een korte schets:
Een jong gezin, vader Nils, moeder Laura en dochtertje Fanny. De moeder heeft allergische ademhalingsproblemen, veroorzaakt door het klimaat in de stad waarin zij wonen en zij besluiten een huis te kopen in een afgelegen gedeelte in een park, in de natuur, op het land. Een prachtig huis, in een door security beveiligde omgeving, met vriendelijke buren, in Sechzehneichen.

Deze overvriendelijke buren nodigen het echtpaar uit voor een feestje, waarin Nils gaandeweg wordt verleid, deelgenoot gemaakt in heimelijke, seksuele verlangens van de andere bewoners en daarin meegetrokken.
Er ontstaat een verwijdering tussen Nils en Laura. Hun huwelijk blijft staande, maar de verhouding die ooit goed was, verdwijnt.
Nils is niet meer zichzelf, gaat helemaal mee in de vervreemdende sfeer, terwijl Laura sceptisch blijft, ondanks de verleidingen waar ook zij mee te maken krijgt. Zij heeft niet echt in de gaten hoe de hiërarchische structuren in deze woonomgeving functioneren. Hoe er gebruik wordt gemaakt van manipulatie en controlemechanismen. Haar fotografeer kunst bijvoorbeeld,  haar eigen unieke kwaliteit, moet in dienst staan van de groep.
Zij probeert met haar dochtertje te vluchten en het lijkt alsof ze daarin slaagt, maar de toeschouwer van de film ziet al, dat zij in de gaten wordt gehouden door de leiding en haar ontsnappingspoging mislukt.

De film eindigt, dat Laura en Fanny terugkeren in het park, terwijl Nils hen tegemoet loopt. Het schijngelukkige gezin, leeft weer met z’n drieën achter de slagbomen in een gesloten, geïsoleerde omgeving met hun bewoners. Hierin is niemand meer de baas over zichzelf, zijn bewoners afhankelijk gemaakt van een aantal leiders, die bepalen hoe ze moeten leven en leiden zij een bestaan als “Onzichtbaren”. Leven zij in een sekte.
Je zou ook kunnen zeggen, dat de bewoners slaven zijn geworden van een systeem, dat gerund wordt door een paar mensen die aan de top staan en hun agenda verborgen houden voor de bewoners, die erin geloven, dat het hier goed is en dat ze er niet uit kunnen, zelfs niet meer uit hoeven.

Voor mij was deze film heel verhelderend alsook troostend.
Ook ik kwam met mensen in aanraking, waarvan ik dacht, dat zij het goed met me voor hadden. Werd meegezogen in systemen binnen christelijk geloof, in sekten, waar een hiërarchie heerste, controle werd uitgeoefend, niet meer mijzelf was, tienden (10%) van je maandelijkse inkomsten “moest” betalen (via bijbel teksten en manipulaties werd je dit voorgehouden te doen), gehoorzamen en geïsoleerd raken van de buitenwereld.                               
In deze film zag ik vele elementen terug.

Maar ook in de hedendaagse maatschappij, kun je je soms afvragen, of er niet dezelfde patronen heersen, waarin het gevaar bestaat, dat gewone mensen tot slaaf worden gemaakt. Gehoorzamen en altijd klaar staan, want anders neemt een ander je baan in.

Het is niet altijd gemakkelijk om te onderkennen hoe processen werken, hoe je meegetrokken kunt worden in iets wat je eigenlijk niet wilt, maar het niet meer in de gaten hebt. Ik had zelf nooit gedacht, dat mij dat zou kunnen overkomen. Deze film heeft me laten zien, dat het slachtoffer worden van verkeerd geloof, of verkeerde mensen, iedereen kan overkomen. Maar ik wens het niemand toe!

Leefse!

Aaltje.