Paul Witteman heeft op dit moment een serie lopen, waarin hij op zoek is naar geluk, via allerlei methoden, manieren die worden aangeboden.
Ik was vooral geïnteresseerd in de uitzending, waarin hij het gelukkig zijn/worden toetst in een vol evangelische kerk.
Te gast was Kees Kraayenoord, voorganger van deze kerk in Veenendaal.
Tijdens deze uitzending, zijn ze samen in gesprek en zien we af en toe beelden van de dienst, waarin Paul Witteman meedoet met de viering, meezingt, luistert en zelfs meehelpt met een vrijwilligersgroepje, een tuin verzorgen. Een aandoenlijk gebeuren. Ook werd er een volwassenendoop getoond.
Er is een panel aanwezig, dat met hulp van statistieken kan aantonen, dat gelovigen inderdaad gelukkiger kunnen zijn, dan niet-gelovigen. Dit onderzoek is gedaan door iemand van de Vrije Universiteit Amsterdam. Een universiteit vanuit christelijke inslag, dus dit past mooi in elkaar.
Na het zien van een Atheïstische "kerkdienst", meende deze zelfde persoon van de VU, dat deze "kerk" geen lang leven beschoren is, vanwege het ontbreken van troost.
Ik wilde deze uitzending zien, omdat ik zelf met dit type vol evangelische kerk te maken heb gehad, er met hart en ziel aan mee heb gedaan, totdat......
En daar zit hem nu juist de kneep, naar mijn idee. Paul Witteman stelde NIET de vragen, die voor mij juist de reden waren om helemaal afscheid te nemen van deze kerk en alle kerken, van iedere vorm van geïnstitutionaliseerd geloof.
Want, wie is deze voorganger, welke opleiding heeft hij?
Hoe komt hij aan geld? Hoe wordt deze kerk gefinancierd?
Homoseksuelen, net als ieder mens, zijn welkom, ja....maar.....
Dit zijn een paar aspecten, die door Paul Witteman even aan de orde zijn gesteld, maar zo oppervlakkig, dat niemand zich daar een buil aan hoefde te vallen. Ik had echter graag gezien, dat hij door was gaan met vragen stellen, zoals het financieren van het geheel. Alles heeft met geld te maken, dus ook het onderhouden van zo'n kerk. Geen woord er over.
De kerk waar ik deel van heb uitgemaakt, nam de bijbel van kaft tot kaft voor waar. Overigens door deze kerk uit Veenendaal evenzo. Bij al deze evangelische fundamentalistische kerken is dat hun dogma.
Zij halen uit die bijbel, dat God vraagt om tienden te betalen, iedere maand opnieuw. Als je de tienden betaalt, zal God je welgevallig zijn. Betaal je die tienden niet, of je betaalt minder, dan ben je niet volledig een dienstknecht van God en zul je door de aardse heren van deze kerk, minder in aanzien staan, krijg je niet of een taak, die een beetje onderaan de ladder bungelt. Je begaat, zonder dat dit openlijk wordt gezegd, een zonde, wanneer je je niet aan die wet van de tienden houdt.
Dat deze regeling van de tienden in een heel andere tijd, in de bijbel zich afspeelde dan nu, doet niet ter zake, want het staat in de bijbel en dan is het zo.
Dan homoseksuelen. Ja, die zijn welkom, maar..... ik weet van deze type kerken, dat zo'n persoon welkom is, maar voor God is homoseksualiteit een gruwel, dus moet dit bestreden worden. Ofwel, er wordt via gesprekken, gebed, deze persoon uitgelegd, dat God niet wil, dat je homo of lesbisch bent, en zal er alles aan gedaan worden om die persoon in het gareel te krijgen. Welkom, maar onder voorwaarden.
Overigens, deze kerken leven uitsluitend onder een vlag van: "Wij prediken God, ofwel liefde", maar ze zeggen er niet bij, dat God daar voorwaarden aanstelt, of ik kan beter zeggen, onder het mom van "God stelt voorwaarden uit liefde voor zijn schepselen", stellen de AARDSE HEREN hun voorwaarden, hun eisen, en kunnen schuldgevoelens creëren.
Dan heb ik het nog niet over de sfeer in deze kerken.
Tijdens het gesprek tussen Paul Witteman en deze voorganger, kwam het begrip "emotie" heel vaak naar voren. Met mensen, met elkaar omgaan is emotie. Tijdens de diensten kunnen en komen er vaak emoties naar boven: huilen, "aangeraakt worden door de Heer", verdriet, of spijt, of zondebesef, of.......
Ik wil daar niet lichtzinnig over doen, maar ik kan het niet anders zien, dat in een groep, onder leiding van een charismatische voorganger en mét muziek, het heel gemakkelijk is, emoties los te maken. Emoties, die misschien niet eens bij je horen, of zaken die je al verwerkt hebt, of je schuldig voelen, terwijl er van schuld helemaal geen sprake hoeft te zijn. Er ontstaat een sfeer, waarin het gevaar aanwezig is, DAT JE JEZELF KWIJT RAAKT!
De diensten duren meestal een aantal uren, zodat je héééérlijk in de hele sfeervolle setting wordt meegevoerd! Je bent niet helder meer, uitsluitend de woorden en muziek, contacten, de warmte blijft in en aan je hangen.
Zolang het je goed doet.....
Maar zodra je beseft, dat je eigenheid, je individu ondergeschikt wordt gemaakt aan zo'n gemeenschap, dan is het tijd om jezelf vragen te stellen.
Ook het aspect van pastorale begeleiding kwam niet aan de orde. Daar heb ik zelf ervaringen mee opgedaan. Als gevolg van de godsdienstvrijheid worden er aan misstanden geen halt toegeroepen!
Ik heb me, toen ik langzamerhand sterker werd en vragen ging stellen, begrepen, dat met name dit type kerken die zo door emoties gedreven worden en door winstbejag, moeten worden aangepakt, maar artikel 1 van de grondwet laat dit niet toe.
Wat mijzelf betreft, was het ook al niet eenvoudig, want de kerk zit nog heel lang in je gedachten patroon.
Ik wil er mee zeggen, dat deze kerken.....VERSLAVEND WERKEN!!!
Er is vrijheid van godsdienst, tja.....
In mijn boek maak ik er melding van, dat deze wet herzien zou moeten worden!
Maar daar hoor je niemand over, óók niet Paul Witteman, of een vertegenwoordiger van de VU.
En dan de laatste vraag: Is het zoeken en streven naar geluk niet een absurde doelstelling?
Leefse!
Aaltje.
