zaterdag 31 december 2016

Op weg, naar een nieuw begin......!

Enige tijd geleden ben ik op wordpress een blog gestart, als experiment rondom mijn boek.
Vandaag heb ik een artikel geschreven, die ik ook hier plaatst:
"Op weg".

De laatste dag en dit jaar zit er op! Afronden en verder gaan, althans zo ervaar ik dit symbolisch gezien nu. Ik bereid  me al weer voor op het nogmaals terugkeren naar Nederland. Niet omdat ik hier al weer ben uitgekeken, maar omdat ik eindelijk weet hoe nu verder.


Het laatste bezoek aan Nederland bestond voornamelijk uit het onderzoeken welke mogelijkheden er voor me zijn, om "resten" van schadelijke invloeden te verwerken. Met een lijstje van mensen, ideeën, voorstellen, te voren goed voorbereid, ging ik op stap.  Intensieve Emdr behandelingen? Daar zaten voor mij haken en ogen aan. Doordat ik in het Zweedse ziektekostensysteem zit, is het bezwaarlijker in Nederland een traject te volgen. Ik ken er geen huisarts meer en daar zou ik van afhankelijk zijn om een verwijzing te krijgen. Overal is een mouw aan te passen, maar het is niet mijn mouw. Daarbij, een paar jaar geleden had ik al vele Emdr sessies gevolgd, die mij blijvend goed hebben gedaan. Zo waren er meer adressen op m'n lijstje, die ik gaandeweg doorstreepte.
Wat ik echter op een gegeven moment ontdekte, was, dat ik er genoeg van begon te krijgen om te praten over mijn leven en wat zich daarin had voorgedaan, mijn ouders, de sekten, het misbruik. Het begon me tegen te staan. Waar was ik dan mee bezig? Aan mensen uitleggen, wat het is om in verkeerde handen te vallen, dat ik verslaafd was geweest aan een vertegenwoordiger van geloof, verslaafd was aan geloofsdenkbeelden. Jaren waarin ik niet meer mijzelf was, gemanipuleerd ben, met me heb laten doen!
Dan kom ik nog niet eens toe aan het feit, dat dit alles mogelijk is, dat misbruik binnen geloof door kan gaan, dat de wet op de vrijheid van godsdienst niet veranderd zal worden. Neem het misbruik binnen de Rooms Katholiek kerk. Nog steeds wordt dit weggemoffeld. In Nouveau heeft een artikel gestaan van journaliste Lydie van der Weide. Ik heb heel wat uren met haar gepraat en zij had het laatste aspect van de vrijheid van godsdienst in haar eindartikel verwerkt. Echter Nouveau wilde dit niet en deze angel werd uit het stuk geschrapt. 
Van een andere journaliste weet ik zelfs, dat een aantal mensen die openlijk over schadelijke situaties in bepaalde kerkgemeenten/sekten hebben geschreven, advocaten van die partijen achter zich aankregen. Ze zijn daarna gaan zwijgen.
Nee, het begon me tegen te staan om weer uitleg te geven, weer gezichten tegenover me te zien van mensen, die er niets van begrepen, die zich niet kunnen voorstellen hoe het is, verslaafd te zijn. Steeds weer beseffen, dat ik een taboe bespreekbaar wil maken, open wil breken.  Ik begreep, dat deze weg voor mij, althans op dit moment een doodlopende weg is. Ik krijg er geen energie meer van.
Ik heb nieuwe wegen nodig om verder te kunnen gaan. Nieuwe vragen vanuit mijzelf en ook van de ander. Rondom mijn boek en geloof, vragen als, hoe het kan dat iemand in verkeerde handen valt, verliefd wordt op de verkeerde persoon, die je schade toebrengt. Welke rijpings gereedheid moet er zijn? Is het mogelijk dat het in verkeerde handen vallen, te voorkomen is?
Maar ook vragen hoe je dichter bij je eigen bestemming komt, je eigen Ik....... Wil hier niet al te veel woorden aan schenken, om niets vast te zetten, dicht te plakken, tevoren al bepalen hoe de uitkomst moet zijn.
Hoe dan ook, de reis naar Nederland heeft me doen beseffen, dat het mij geen goed meer doet in een hulpverleningstraject te vallen. Het vele praten met mijn man, zijn kennis én liefde, hebben mij erdoor geholpen. Nu bereik ik een laag, waarin het vele praten, op die manier, niet meer nodig is. Het is het gebied, waar geen woorden meer zijn, waarin ik als van een afstand kijk naar datgene, wat in mij naar buiten wil komen. Waarin ik "De weg van ware bevrijding is zelfbevrijding" wil bewandelen (zie gedicht hieronder). Weliswaar met hier en daar wat hulp, steun  en dan toch je eigen kern, je eigen weg ontdekken!
Hoe ik verder ga, schrijf ik in één van de komende dagen!
De ware bevrijding is zelfbevrijding.
Zij wordt niet geschonken, alleen mogelijk gemaakt.
Ze geschiedt stap voor stap:
Bevrijding van de ondeugden
en van de onverantwoordelijkheid.
Bevrijding van de slaaf in ons
en van de geketende engel
die ieder mens meedraagt
in zijn ziel.
Albert Helman (Nederlands-Surinaamse schrijver, politicus en verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog).
Leefse!
Aaltje.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten