donderdag 24 december 2015

Robert Long..... Jezus redt, redt Jezus uit de goot!






Een hele scherpe, kritische tekst in het lied van Robert Long, Jezus redt!
Maar..... in de laatste zin schuilt veel waarheid, voor wie er gevoelig voor is.

Het is als met de aforismen van Nietzsche. Eerst schopt hij tegen vele heilige huisjes aan, om uiteindelijk dusdanig te eindigen, dat hij je op het andere been zet.

Ik voeg er verder niets aan toe, behalve:
Goede kerstdagen gewenst en
sterkte voor de mensen, die het helemaal niet zo gemakkelijk hebben deze dagen!





Robert Long - Jezus Redt

Couplet 1:
Toen 't christendom op aarde kwam en ieder mens het recht ontnam om zo te leven als hij dacht dat goed was.
En heel de aardkorst dik bevlekt met bloed was.
Werd het meteen de hoogste tijd dat heidenen na zware strijd door legers door de kerk geleid van hun cultuur werden bevrijd!

Couplet 2:
Dat hield men eeuwen lang in stand vol liefde werd de rechterhand van dieven, slaven, kinderen en vrouwen. Als zij één misstap deden afgehouwen!
Men zorgde voor een schuldcomplex wanneer je rondliep met iets geks of je te buiten ging aan seks je stond al snel bekend als heks!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen opgelet! Jezus redt! Jezus redt! Enkel door 't gebed!

Couplet 3:
Soms wordt een land vol hongersnood bezocht door weer zo'n vrome kloot, die steeds dezelfde ouwe kool komt stoven.
En roept vanuit zijn draagstoel: 'Blijft geloven!'
Die zegenend naar mensen zwaait, voor ieder lijk zijn hoofd omdraait, elk argument van tafel maait en steeds opnieuw de mensen paait!

Couplet 4:
Al jaren gaan er stemmen op voor pil en voor geboortenstop, maar Rome weigert steeds om te beperken.
Dat zou de zedeloosheid maar versterken!
Elk recht wordt u nog steeds betwist en seks blijf steeds de anti-christ hij die door zijn orgaan slechts pist heeft steeds voor duizenden beslist!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen opgelet! Jezus redt! Jezus redt! Enkel door 't gebed!

Couplet 5:
Maar kijk men is veranderd want rooms-katholiek en protestant begonnen toch hun grip al te verliezen. 
Men moest dus wel een and're koers gaan kiezen!
Men was geweldig in zijn sas want wat ontdekte men al ras toen men nog eens de bijbel las dat Jezus ook een hippie was!

Couplet 6:
De wereld kraakt aan alle kant en grote delen staan in brand, je zou dus zeggen: 'Helpt het onheil weren, gehuichel moesten wij de rug toekeren.
Maar niets daarvan vergeet het maar! 't Is Boeddha hier, Jehova daar, men draaft getuigend door elkaar en heeft de oplossing al klaar!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen opgelet! Jezus redt! Jezus redt! Enkel door 't gebed!

Het is maar al te waar helaas: de paus, de kerstman, sinterklaas, zij zijn al eeuwen lang de baas en eeuwen lang al even dwaas!

Refrein:
Jezus redt! Jezus redt! Alle mensen uit de dood! Jezus! Redt Jezus! Redt Jezus uit de goot!

zaterdag 19 december 2015

Hallo..... Is daar iemand???


Hoe bescherm je je tegen hen, die het ogenschijnlijk goed met je voor hebben?

Af en toe reageer ik op de site van Inge Bosscha: dogmavrij .
Zo ook deze week, waarin zij een interview had geplaatst met Marlene Winell, over RTS, ofwel, Religieus Trauma syndroom.
Dit artikel raakte me.
Mensen die zijn opgegroeid binnen een dogmatisch religieus gezin en er op latere leeftijd uitstappen, vertonen vaak dusdanige symptomen, die enigszins te vergelijken zijn met PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom).
Niet iedereen schaart zich achter de diagnose RTS. Commentaren als: opnieuw een stempel voor weer wat nieuws, wat bedacht is, is gauw genoeg gegeven.
Maar als ervaringsdeskundige weet ik, terwijl ik in een niet- christelijk gezin ben opgegroeid, dat dogmatisch geloof, je een enorme schade kan toebrengen. Vooral, als daar in mijn geval, misbruik heeft plaatsgevonden.
Het duurt jaren, om deze indoctrinaties, deze verslaving, te verwerken. Aan jezelf toegeven, dat je in iets geloofd hebt, wat wanen zijn, dat je jezelf hebt uitgeleverd, dat er van je eigen identiteit (bijna) niets meer over is.
Bij dat proces van ontslaving, had ik graag hulp gehad. In Nederland was die er destijds niet te vinden. Ik kwam bij een vrouw terecht in Duitsland, die kennis had over sekten en sekteverlaters (als dit woord tenminste bestaat). Maar uiteindelijk bleek zij een vertegenwoordigster te zijn van de katholieke kerk. Ik haakte af!
Een dominee van een bekende radio/tv omroep, heb ik een aantal jaar geleden benaderd en heb in een brief mijn ervaringen rond geloof verteld. Zijn reactie: "Uw brief is een krachtige oproep tot handelen. Ik ga er binnen mijn team over praten". Om daarna maanden niets te horen. Uiteindelijk sleepte dit twee jaar voort, zonder dat er werkelijk iets gebeurde. Zijn laatste reactie was, dat ik zelf, van binnen uit, in die kerk, er iets aan moest doen.
Terwijl ik dit hier nu plaats, stijgt opnieuw de verontwaardiging in me! Juist niet meer terug naar die kerk..... en iets veranderen in zo'n bolwerk? Zodra ik deze type kerk binnenstap, word ik met argwaan bekeken, zal mijn zonden moeten bekennen, want ik ben in de handen van de duivel gevallen!
Wederom een slechte ervaring met een vertegenwoordiger van een kerk. Iemand die speciaal was aangesteld voor pastorale zorg!
Hoe durft men?!!!

Op een gegeven moment werd door de overheid het telefonische meldpunt Sektesignaal in het leven geroepen.
Ook hier heb ik contact mee opgenomen om mee te delen, dat ik mijn ervaringen op schrift heb gesteld en ik verzocht hen, of iemand bereid kon zijn, mijn manuscript te willen lezen. Na een paar weken wachten, kreeg ik bericht, dat zij het te druk hadden en verwezen mij naar één van de door de overheid erkende hulpverleners rond sekten.
Met drie adressen heb ik contact opgenomen:

De eerste, een psycholoog en tevens vertegenwoordiger van de antroposofie, vroeg €100,00 voor het lezen van mijn verhaal. Na een paar keer slikken heb ik hem dit betaald en een gesprek gehad.
Conclusie: Ik kreeg uitsluitend kritiek, hoorde geen enkele be- of aanmoediging of waardering.
Integendeel, ik moest zelfs vragen om mijn manuscript weer mee te krijgen.
Ik ben met opgeheven hoofd vertrokken!

Toen nummer twee, mensen die een website hanteren en waarschuwen voor de manipulatie binnen groeperingen.
Ik heb hen geschreven, dat ik met een blog was begonnen en dat mijn boek bijna gereed was.
Na drie weken had ik nog niets gehoord, waarna ik opnieuw hen herinnerde aan mijn mail. Daarop kreeg ik een zwak excuus, het was op de achtergrond geraakt, maar mij werd bij deze succes gewenst.
Ik kon slechts reageren met: "Ik ben met stomheid geslagen!".

Nummer drie: Een vrouw die sekte - en loverboy slachtoffers begeleid, voor €80,00 per uur.
Ik heb haar geschreven, dat ik haar op de hoogte wil brengen van mijn boek en dat juist de combinatie van haar hulpverlening, in mijn verhaal aan de orde komt.
Na een paar weken kreeg ik een mail terug van haar "zaakwaarnemer"(praktijk-management): "Mevrouw had met belangstelling mijn email gelezen, maar helaas heeft zij het nu zo druk, dat zij geen tijd heeft aandacht mijn boek kan geven. Wel wenst zij U veel succes!".

Einde sektehulpverleners!

Zo, dit staat!!!

En nog steeds sta ik overeind!
Nog steeds ben ik niet verbitterd geraakt, of depressief of ergere varianten.
Ik ben er nog en ik leef!
Maar hoe is het mogelijk?!
Een ex-slachtoffer, die NIET gehoord MAG worden???!!!

Kan het zijn, omdat ik niet eerst hun hulpverleningstraject heb gevolgd en op eigen kracht, mijzelf heb kunnen bevrijden van de verslaving aan dogma's?

Arme mensen, die ten prooi zijn gevallen aan vals geloof en/of hun vertegenwoordigers.
Wat een "betrokken" hulp valt hen ten deel!

Hoe heb ik het geklaard? Want het ligt achter me.
In één van de volgende artikelen komt dat aan de orde.
Eerst moest dit van mijn hart!

Leefse
Aaltje!

P.S. Dit zijn de gevolgen van de weigering om de wet op de godsdienstvrijheid ter discussie te stellen!







zaterdag 5 december 2015

Sinterklaas en God.....




Kort geleden kwam ik het liedbundeltje tegen, dat ik vroeger als kind mee had genomen naar de zondagsschool.
Ik keer ernaar, nam het in mijn handen en was meteen even terug in die tijd.
Zondagsschool: - Vroeg opstaan en nog snel het liedje uit mijn hoofd leren dat was opgegeven.                            
                            - In een lokaaltje zitten met andere kinderen en zingen.
                            - Een aardige juffrouw die spannende verhalen vertelde.
                            - Naar huis huppelen, want ik had weer wat geleerd en zat nog helemaal in de sfeer.                                   
Wat was die sfeer: bij gevaren in het leven was er altijd de goede God, de goede Vader. Als je naar Hem luisterde, goed je best deed, lief was, dan hield deze goede Vader van je!

Het was mijn voorstellingswereld, mijn beeld dat ik van God maakte, van de bijbel. Een kind van 6 jaar leeft in een wereld, waarin fantasie en werkelijkheid door elkaar kunnen lopen.
Sinterklaas bestaat, die kun je toch aanraken? En de pepernoten vliegen ineens door de opening van de deur en komen toch echt van Zwarte Piet uit Spanje.
Koning David en Jonas in de walvis en Daniël in de leeuwenkuil zijn net zo reëel als Sinterklaas. Want ik leefde mee in die verhalen, zag het voor me en gelukkig, altijd was er weer God. Streng, maar Hij zorgde wel voor je, mits je niet zo ongehoorzaam was als b.v. koning Saul, daar liep het slecht mee af: hij luisterde NIET naar God.

Nee, als kind begreep ik: God is er, ver, ver weg. Je zag Hem niet, maar Hij was er en zag mij WEL.
Mijn leven was niet zo onbezorgd. Een gezin dat niets met de kerk en geloof had, maar waar wij als kinderen wel een strenge opvoeding kregen.
We moesten gehoorzaam zijn, aan allerlei eisen voldoen en praten werd te weinig gedaan. Nee, dat voelde als kind niet als een veilige haven.
Wat was ik dan ook dankbaar dat deze God er was.
Goed, ik kwam erachter dat Sinterklaas niet echt bestond en net als de Pieten, aangekleedde mannen en vrouwen waren, die tijdelijk een rol speelden. Terwijl ik toch in deze Sinterklaas geloofd had, maakte mij dat niet aan het twijfelen rondom God. Dat grapje konden ze toch niet maken met dit onzichtbare wezen in de wolken?

De vriendelijke zondagsschool juf maakte plaats voor een ietwat afstandelijke dominee op de openbare lagere school, die eveneens verhalen uit de bijbel vertelde.
De verhalen waren nu minder spannend maar het ontzag voor God werd er niet minder om. Sterker, deze God speelde voortdurend een rol in je leven en kon er voor zorgen, dat je een goed mens werd of slecht bleef.
Ik geloofde in deze God, de Vader. 
Want zonder God leven, was een riskante zaak. Vooral als er ook nog bij verteld werd, hoe het in het hiernamaals er voor je uit kon zien. Brrrr..... de eeuwige hel.
Tja..... de hersentjes van een opgroeiend kind kunnen op volle toeren draaien en conclusies trekken, die irreëel leken, maar reëel waren, voor mij althans.
En ik denk dat veel meer mensen zich hierin kunnen herkennen. 

Maar wat gebeurt er met deze herinneringen. Hoe krijgen deze verhalen in het volwassen leven een plek? Blijft deze goddelijke sprookjeswereld een realiteit? Zodat fantasieën en kinderlijke belevingen, heel sluipend als dogma's worden verankerd in het denken? Dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen God's voorstellingen maken en je eigen verstand gebruiken? Zijn we er ons ten volle van bewust, hoe deze ingesleten denkpatronen ontstaan? Dringt het voldoende tot ons door, waar de basis van ons geloven op gestoeld is?
Of is het misschien zoals Adriaan van Dis al lang geleden opmerkte, dat er zo schrikbarend veel onvolwassenheid is onder de mensen. Want daar doet het wel aan denken, wanneer we om ons heen zien, dat voor tevelen geldt, dat wat een gezagdrager uitspreekt, voor waar wordt genomen.

Ik heb zelf een enorme "bekering" doorgemaakt, door mijn kinderlijke voorstelling van God, die ik als volwassene zijnde, een tijd lang, als dogma's had aangenomen en uiteindelijk na een lang proces en het kunnen loslaten, van christelijke indoctrinaties, die er ook in het "gewone" leven, in de maatschappij, volop aanwezig zijn, weer uit ben gekomen bij: mijzelf, als mens!

Leefse
Aaltje!


maandag 23 november 2015

Mijn boek is klaar..... WAARSCHUWING!!!


Ja, mijn boek is nu klaar!!!

Voor wie is dit boek?
Voor mijzelf, in eerste instantie als therapie, om uit de schuld en schaamte te stappen.
Tot ik begreep, voor mij is het goed, maar wellicht heeft een ander/anderen er óók wat aan.
Welke anderen?

Eerst een WAARSCHUWING!!!
Mijn boek is er niet voor degene die een mening hebben en deze mening NIET willen toetsen.
Niet voor degene die alles al over sekten menen te weten en daar zgn. klaar mee zijn.
Niet voor hen, die vinden dat verslaafden sukkels zijn. En dan onder verslavingen laten vallen: drank, drugs, sigaretten, enzovoorts!
Niet voor hen die vinden dat de mens schuldig is en geneigd tot alle kwaad.
Ook niet voor degen die zich NIET kunnen verplaatsten in de omstandigheid, dat een vrouw in een zwakke positie, niet in handen kan geraken van een gewone loverboy, maar een religieuze, plat gezegd, met de bijbel in de ene hand en een seksboek in de andere.
En wanneer je als hulpzoekende, als patiënt, als lijdende, niet meer op een geestelijke kunt vertrouwen, dan moet daartegen gewaarschuwd worden. Des te meer, omdat een geestelijke, op grond van de godsdienstvrijheid, nooit voor de rechter komt, dat is het grote verschil met iedere andere hulpverlener.
Zelfs normaal aanspreekbare moederliefde verdwijnt en een vrouw kan worden als wat er met mij is gebeurd en dan is het kwaad, de gevolgschade, mogelijk nog lang na een langdurige therapie= genezingsproces, aanwezig. In mijn geval is dat zo.
Niet voor hen, die vinden dat zij die misbruikt zijn, zelf de schuldigen zijn.

Ik ga mijzelf niet verdedigen d.m.v.mijn boek. Dat is niet mijn opzet.
Het gaat mij NIET om het aanwijzen van schuldigen, maar om het openbreken van het systeem: "Vrijheid van godsdienst", die excessen mogelijk maken.
Niet iedereen zal het met me eens zijn.
Dan is dat maar zo!
Daarnaast wil ik het patroon doorbreken, dat, als je eenmaal zelf slachtoffer bent geweest, je mond moet blijven houden.

Als je als moeder zijnde, je kleine kinderen verlaat, voor een geloofswaan, waar je op dat moment geen weet van hebt, dan is de toon al gauw gezet en is het een kleine stap naar veroordeling en vormen zich vooroordelen.
Mijn boek zal daarin geen verandering brengen. Meningen, vooroordelen laten zich zelden wijzigen.
Dan is dat maar zo!
Er zijn genoeg andere boeken waarin mensen zich wél herkennen en liever gesterkt worden in hun eigen (vastgeroeste) mening, dan zich af te vragen, dat er zich zaken afspelen, die anders gaan dan: "Hoe heurt het eigenlijk?!".

Sommigen zullen vinden dat ik het slachtoffer wil spelen, of volgens zogenaamde psychologische prietpraat, de slachtofferrol aanneem.
Dan heeft men er niets van begrepen of beter gezegd, niets van willen begrijpen.
En tja, waar geen wil is ben je weg!
Dan is dat maar zo!

Maar, degene die de moed missen naar een ander te luisteren, in dit geval naar mij, lopen veel kans voor een sterke persoonlijkheid te worden versleten!

Nee, dit boek is niet voor iedereen geschreven.
Dan is het zonde om er geld aan uit te geven.

Nou, nou, blijft er nog een mens over die mijn boek WEL naar waarde weet te schatten?
Dat zal blijken.
Dit boek is er voor de enkeling:
Degene die bereid is, de ander te zien, te luisteren!
Naar verhalen van mensen die soortgelijke ervaringen hebben gehad!

Het boek is NIET voor degene die geen vragen meer hebben, slechts nog leven met antwoorden, hun eigen antwoorden.

EN..... het boek is WEL geschreven voor de kinderen van sekteslachtoffers, die ongewild en ongevraagd slachtoffer zijn en zelden of nooit gehoord worden.
Ook denk ik aan familieleden van sekteslachtoffers.

Mocht je toch de soepelheid van geest hebben, om i.i.g. open te staan voor mijn boek, dan begrijp je wellicht deze onchristelijke woorden:
"Jij bent OOK onschuldig!".

Leefse
Aaltje!




zaterdag 7 november 2015

Religie als drug!

Religie als drug!



Toen ik, lang geleden inmiddels, een christen was en dan nog wel een fundamentalistische christen, nam aanbidding in de vorm van gebed en zang, een grote plaats in. In de zaal of welke ruimte dan ook, werd je welkom geheten met muziek, het bracht je zogezegd in een stemming. Nu zou ik zeggen, een "godsdienstshow".
Voor iemand die dit niet heeft meegemaakt, is dit moeilijk voor te stellen. Als je er midden in zit, wil je niets liever, dan..... doorgaan! En de volgende zondag weer, daarna opnieuw en nogmaals.....
Deze video laat heel duidelijk zien, hoe deze aanbiddingszang werkt als een drug. Het maakt je verslaafd aan de sfeer. Het voelt zo lekker. Je komt in een trance. Maar je hebt niet in de gaten dat het je geest vertroebelt. Je ratio, je helder denkvermogen, verdwijnt. Het wordt een schijngestalte. Het verslaafd raken, maakt je tot een slaaf. Je ziet het ook aan de beelden van deze video: liggen, knielen, handen in de lucht of geopend, smekend en een Jezusfiguur die de hand naar je uitstrekt, uitnodigend, om je aan hem te geven.
Maar aan wie geef je je? Aan een onzichtbare Jezus, ja, maar ondertussen staat de leiding van de kerk klaar, eveneens met uitgestoken handen en dogmatische, indoctrinerende preken, om je afhankelijk te maken van hen en je tienden te betalen (10% van je maandelijkse inkomen, liefst van het bruto bedrag).
Door te dienen word je een bedelaar!
Maar doordat je niet meer helder kunt denken, uitsluitend de termen spreekt die bij dit geloof horen en omdat je niet alleen bent, maar met veel meer mensen dit geloof belijdt, besef je niet, dat je een slaaf bent.
EEN SLAAF IN HET GELOOF!
EEN SLAAF VAN EEN RELIGIEUS SYSTEEM!



Maar let wel:
GELOOF IS EEN OFFICIEEL GOEDGEKEURDE DRUG!
En het is verdomd moeilijk daarvan te genezen!

Leefse
Aaltje!

maandag 2 november 2015

Waan of geloof!



Kijkt u niet teveel neer op een waan, want een waan is een privégeloof, zoals het geloof een collectieve waan is.
Er is geen enkel verschil.
Beiden zijn niet bewijsbaar. Alle argumenten worden terzijde gelegd. Men gelooft op een irrationele manier, met absolute zekerheid. En dat heeft een mens blijkbaar nodig. Maar of het nu een waan of een geloof is, het maakt geen enkel verschil. Het enige is, is het heilzaam? En dáár gaat het om. Als een waan heilzaam is, mag u het een geloof noemen. En als een geloof niet heilzaam is, laat het dan maar een waan.

Thieu Wertenbroek ( theoretisch fysicus, arts-psychiater, in een radio interview in 1996 over "Waan en werkelijkheid").

Toen ik deze uitspraak voor het eerst hoorde, wilde ik er niets van weten.
Waan of geloof?
Het kwam wel erg dicht bij voor iemand die 17 jaar lang in een geloofswereld had verkeerd.
Maar ik sloot me niet af voor deze uitspraak en heb hem regelmatig opnieuw bekeken, in handen genomen en in me om laten gaan.
Nu is het een uitspraak, waarmee ik mijn boek begin.
Ik voeg er nu ook niets aan toe, want: het is iets om over na te denken!

Leefse
Aaltje!

donderdag 22 oktober 2015

In opbouw!



Mijn blog over de schade die een mens op kan lopen binnen religieuze stromingen, gemeenschappen of anderszins, staat nu nog in de kinderschoenen.
In de komende tijd blijf ik er aan werken, om dit blog op te bouwen.
Binnenkort reis ik naar Nederland voor een paar weken, om daar mijn boek: "Als geloof een gevangenis wordt, dan...." af te ronden, waardoor de vaart van de opbouw van mijn blog iets wordt geremd. Maar ik blijf er wel, in een lagere versnelling, mee bezig!

Leefse
Aaltje!

woensdag 21 oktober 2015

Muziek bij mijn boek




Vandaag heb ik het pianostuk dat ik op onze eigen vleugel speel, op soundcloud gezet.
Een spannende ervaring!
Dit stuk, hoort bij mijn boek en ik heb hierover de volgende gedachte in mijn opgenomen, aangaande deze muziek:

'Mijn boek wil ik begeleid doen gaan met een compositie van Franz Schubert (1797-1828).
Het is het 2de deel uit de één na laatste sonate die hij geschreven heeft, vlak voor zijn dood. Hij was ernstig ziek en wist dat hij zou sterven.
In dit deel, dat ik zelf uitvoer, in ons huis op onze eigen Grotrian Steinweg vleugel, is, voor mij althans, zijn doodsstrijd te horen, de onmacht, de ontreddering en uiteindelijk aanvaarding voor zijn heengaan.
Ik leef, maar de pijn, de woede, de eenzaamheid, het niet meer weten en het aanvaarden van je "lot", zijn universele gevoelens, die bij het leven en de dood horen van ieder mens.
Grote kunstenaars zijn in staat deze elementen te verzinnebeelden.
Met dankbaarheid geef ik nu deze klankschildering van Franz Schubert door!'

Andantino uit de Pianosonate op. 959

https://soundcloud.com/aaltje-aleke-e/andantino-op-959-franz-schubert

Leefse
Aaltje!

Ontzwijgen!





Mijn eerste artikel!
Eerlijk gezegd, weet ik niet hoe en waar te beginnen.
Nadat ik jarenlang niet over mijn ervaringen binnen geloofsgemeenschappen heb gepraat, het niet naar buiten heb gebracht, heb gezwegen, lijkt het tegelijkertijd, alsof ik nu voor een drempel sta, om met mijn blog en mijn boek, het zwijgen te doorbreken, ontzwijgen noem ik het.

Het kan toch niet zo zijn, dat ik de enige ben, die als volwassen vrouw zijnde, in de valkuil ben gestapt van religie, althans dogmatisch geloof. Geloof, wat in eerste instantie de oplossing lijkt voor alle eenzaamheid, problemen, angsten, noem maar op.
Totdat blijkt, dat het geen oplossing biedt, dat je langzamerhand de weg bent kwijt geraakt in een mistig gebied..... jezelf bent kwijt geraakt.
Maar dan is het te laat. Je zit er midden in.
Voor mij ging het althans zo op deze manier..... ik was mijzelf kwijt geraakt!
In een periode in mijn leven, waarin ik druk was met een gezin met drie kleine kinderen, een baan als lerares had voor twee dagen in de week, sociale contacten en verplichtingen, raakte ik op een gegeven moment oververmoeid!
Ik had weinig vertrouwen in de reguliere gezondheidszorg, daar had ik mijn redenen voor en kwam, op aanraden van een goede kennis, bij een geestelijke hulpverlener, verbonden aan een officieel erkend kerkgenootschap.
Achteraf, bleek dit een fatale keuze.

Over de jaren die hierop volgden, heb ik een boek geschreven:
ALS GELOOF EEN GEVANGENIS WORDT, dan.....
met als ondertitel: Van dogmatisch geloven naar zelfstandig denken.

Op mijn blog zal ik regelmatig inhoud geven aan hoe mijn leven is verlopen, hoe ik er nu tegenaan kijk en met name wil ik een ieder uitnodigen, om hierop te reageren en ik hoop hier een plek te kunnen bieden, om eigen ervaringen te delen.

Zo, de kop is er af en ik eindig dan ook met:

Leefse
Aaltje!